مظهرالعجایب

بسمه تعالی

این فرمانی است که بندهء خدا علی به مالک اشتر عطا میکند.

ای مالک مهربان باش و رعیت را با چشمی پر عاطفه و سینه ای لبریز از محبت بنگر.زنهار نکند ای چوپان که در جامهء شبانی گرگی خونخوار باشی و در لابلای پنجه های لطیف چنگال های دلخراش و جانفرسا پنهان داری.

الا ای فرمانفرما فرمانبران تو از دو صنف بیرون نیستند یا مسلمانند که با تو یک کیش و یک دین دارند و یا پیرو مذاهب بیگانه اند که با تو همنوع و هم جنسند.

ای بشر آنها هم بشرند همچنانکه ترا در زندگی لغزشی در پیش است آنها نیز بدون لغزش نخواهند بود پس باید با آن دیده در آنان بنگری که توقع داری خداوند در تو بنگرد.

ای مالک  از لغزش هر لغزشکار که بخشیدی پشیمان نباش و هر که را بعقوبت کشیدی شادی نکن.

هرگز نگو که من مامورم و معذور .هرگز نگو که به من دستور داده اند  و باید کورکورانه اطاعت کنم. هرگز طمع ندار که تو را کورکورانه اطاعت کنند.

((مالکا انصاف و عدل سرلوحهء برنامهء حکومت است.))